باران،
خوانِ نعمت است،
ایستادگان در فراخناکِ نزولِ اجلالِ سخاوتِ سماء را.
باران،
بوسه عرش است
بر زمین ضمیری که تشنگی اش را
با جانی جوینده، رویی گشاده و قلبی امیدوار
به درگاهِ نگاهِ زلالِ بیکرانِ آسمان عَرضه داشته.
باران،
شکوه جلوات عشق است
در جواب شِکوه دلهای مهجور از طراوتِ قرابت
با طهارتِ محبت لایزال و اصیل.
باران،
رجب المرجب است و شعبان المعظم و رمضان الکریم!
کافیست نُه ماه مشق تشنگی و ایستادگی کرده باشیم
تا صفای صُلح با مُصلحِ کُل،
ما را به سعادتِ صلاحیّت این وصالِ طربناکِ لایتناهی نائل آوَرَد.
عید این مواعید مقدس،
واصلان را تبریک
جاماندگان را حرکت
و غافلان را بیداری...
